Soms lach ik om mezelf. Hard. Gelukkig bevind ik me dan in goed gezelschap, want mijn gezin doet doorgaans mee. Zo heb ik momenteel een nieuwe passie opgepikt, en wel voor natuurlijke verzorgingsproducten en cosmetica. In het kader van de gevleugelde uitspraak: ‘Als je het niet kunt eten, smeer het dan ook niet op je lichaam.’ Het is namelijk zo dat van alles waar je jezelf knapper, jonger en welriekender mee wenst te smeren, zo’n 60% door je huid wordt opgenomen. Dan ligt het er ook nog aan wáár je je middeltjes op- dan wel inwrijft, want op sommige weefsels schijnt de absorptie nog veel groter te zijn… Dus als je zorgvuldig omgaat met je voeding, je bekommert om voldoende voedingsstoffen en zo weinig mogelijk troep binnenín je lijf wenst, dan ben je wellicht ook geïnteresseerd in wat je alsnog via je huid opneemt.
Niet eetbaar = niet smeren
Bovenstaande uitspraak kende ik al langer, maar aangezien ik ooit letterlijk over m’n nek ging van kokosolie met zuiveringszout (rudimentaire tandpasta), vond ik dat ik de hele kwestie nog wel even kon blijven ontwijken. Ik deed het namelijk al zo goed qua voeding… Bovendien vond ik mijn giecheltje echt niet schoon als ik ’s ochtends niet knisperend van pepermuntig schuim met mijn tandenborstel had staan raggen. Wat trouwens óók al niet mag). Het ‘oneindig luxe gevoel van een rijke bodylotion’ na een spa-sessie in m’n eigen badkamer is ook zoiets. Geuren naar Cate Blanchett ook (‘Écht?!’ ‘Eeeh ja…’). Make-up a la Penelope Cruz, of desnoods Kate Moss, een huid als Julia Roberts (‘Huh, hoe oud is die tegenwoordig eigenlijk?’). Omdat ik het waard ben! Even off-topic: is dit laatste wellicht de meest briljante doch hufterige marketing-kreet ooit?
Boodschappen doen op een GEZONDE manier
Alles is marketing
Helemaal niet off-topic eigenlijk. Want dat is exact wat marketing en reclame doen: mensen ervan overtuigen dat ze beter af zijn als ze bakken geld uitgeven aan bepaalde producten. En als je al een tijdje loopt te ageren tegen de voedingsindustrie, precies vanwege het misleidings-argument (‘Als je ons product koopt, word je daar gezonder/gelukkiger/mooier/slanker/blijer/dommer van – dat het nogal slecht is voor je gezondheid zeggen we er natuurlijk niet bij’), is het niet heel logisch om het onderwerp van de verzorgingsproducten angstvallig uit de weg te blijven gaan.
Dierproef-vrij en 0% parabenen
Ik lette al op dierproef-vrij. Schouderklopje voor mezelf. Ook op niet al te veel chemicaliën. Nog een schouderklopje. De rest was me te ingewikkeld. Dat beloftes als ‘0% parabenen’ waarschijnlijk niet direct betekenen dat het spul dus goed voor me is, begon me stiekem wel steeds meer te dagen. Sinds een workshop afgelopen weekend kan ik er definitief niet meer omheen. Als je eenmaal iets weet, kun je het namelijk niet meer ‘ontweten’. Wat ik soms trouwens best jammer vind, in allerlei situaties. Maar dat terzijde.
Het moest weer eens beter
Dus ging ik naar die workshop om gezellig een middagje spul in potjes te spatelen en met mijn vriendin bij te kletsen. Ik vertrok er weer met een tas vol zelf-gefröbelde tandpasta (de verhouding kokosolie-zuiveringszout bleek tóch relevant), deodorant en andere prut. Bovendien was mijn hoofd als vanouds volgestroomd met verontwaardiging en vervolgens vooral met goede voornemens. Het moest weer eens anders. Beter. ‘Maar we eten toch al heel gezond?’ En: ‘Waar eindigt het dan? Is het ooit goed genoeg?’
Wat je voor je kind kunt betekenen als hij bang is
Is het ooit goed genoeg?
Tja. Legitieme vraag. Ik denk wel dat het ooit goed genoeg is. Maar nu nog niet. Ik wil al die troep namelijk niet in mijn lijf. En al helemaal niet in de lichamen van mijn kinderen. Ik vind het onnoemlijk irritant dat we verleid worden ons geld uit te geven aan producten die onze gezondheid schade berokkenen. Dat vond ik al langer.
Ik ben nu ook klaar voor de volgende stap
Het aanpassen van ons voedingspatroon leek in eerste instantie ook een onmogelijke opgave, doordat ik zelf nauwelijks wist waar het allemaal over ging. Of doordat mijn man al bij voorbaat sceptisch was als ik met iets thuiskwam dat géén barbecue-saus was, of doordat mijn kind tierend door het lint ging als hij iets groens moest eten. Nu weten we bij ons thuis (bijna) niet beter. Boodschappen doen kost me geen hoofdbrekens meer. Mijn ex (tja, laat ik dit ook hier maar bij z’n nieuwe naam noemen – ook even off-topic) staat helemaal achter een gezond leefpatroon. En is daar inmiddels vaak zelfs nog fanatieker in dan ik. De kinderen herinneren zich hun oude zelf niet meer. En hebben zich dus voor zover zij weten probleemloos neergelegd bij onze nieuwe gewoontes die eigenlijk allang niet meer nieuw zijn.
Ontlasting van mijn systeem
Dat de tandpasta van zuiveringszout door dat ene kind afgelopen maandagochtend met kracht (en ook met een -zeker gezien zijn leeftijd- zeer ongepaste krachtterm) tegen de badkamerspiegel werd uitgespuugd, maakt mij dus niet zenuwachtig. Hij kan inmiddels namelijk prima zelf een emmertje met sop en een doekje hanteren. En ik weet: hij went er wel aan. Bovendien, de door mij gefabriceerde deo werkt écht. Mijn parfummetjes geef ik nog niet op (die ruiken namelijk zo lekker), maar ook hier geldt: alle kleine beetjes helpen. Alles wat ik níet meer aan chemische troep op mijn lijf smeer, ontlast mijn systeem. Ik pak dit net zo aan als destijds met ons eten: stap voor stap. Totdat we niet anders meer weten.
Goede merken
Zelf spul in potjes mengen is niet voor iedereen. Soms liggen je interesses en hobby’s namelijk op een ander vlak. Zoals bij mij. Want ik weet nu al, als er geen lieve vriendin met koffie en thee op een prachtige locatie ver van huis aan te pas komen, gaat dat geknutsel in potjes heus niet gebeuren. Gelukkig zijn er inmiddels heel veel merken die met een boog om schadelijke chemicaliën heenlopen. Doorgaans zit je goed als je de huismerken en de bekendere namen laat staan. Je weet wel, die merken die je doodgooien met prachtige modellen en mooie beloftes. Een paar betere opties: Botanique, Dr. Hauska, Himalaya, Lavera, Weleda en Squalan (dit is slechts een kleine greep). Check de volgende sites eens: www.ahealthylife.nl, www.unlimitedhealth.nl of www.solobiomooi.nl.
Recept voor de niet-zo-die-hard DIY’er
Mocht je toch zelf aan het fabriceren willen, hier een supersimpel recept voor deodorant die dus echt werkt. Want hoe irritant: mooie praatjes waar je geen klap aan hebt…. Ook leuk voor de ‘regenachtige-wat-doe-ik-in-vredesnaam-met-die-kinderen-middagen’. Aangezien zulke middagen vaak nogal lang duren, en dit recept heel simpel is, mag je me altijd een bericht sturen voor meer opties voor natuurlijke verzorgingsproducten. Zoals bodylotion, doucheschuim, shampoo, tandpasta, kom maar op. Google doet het trouwens ook goed.
Ingrediënten voor zelf te maken deo:
- 60 gram goede kwaliteit kokosolie
- 15 gram baking soda (zuiveringszout)
- 2 druppels van een goede etherische olie (eventueel)
Laat de kokosolie een beetje zacht worden. Dat kan op de verwarming of zo, maar hij moet niet smelten. Meng het zout door de olie. Als je veel zweet, wat extra zout gebruiken. Een paar druppels teatree-olie toevoegen is ook een goede optie, want dat werkt (net als kokosolie) antibacterieel.
Spul in een potje doen. Voilá.
______________________________________________________________________________
Vind je het leuk om meer van mij te lezen? Volg me op Facebook.
Of lees mijn vorige artikelen:
0 reacties
Trackbacks/Pingbacks