Weer een nieuw ritme

Mijn kinderen zitten al in de derde schoolweek na de zomervakantie en ik kom er maar niet in. In het ritme. Het schoolritme. Het huishoudritme. Het schrijfritme. Mijn bekende leven eigenlijk. Waarin ik dertien dingen in een dozijn deed. De afgelopen jaren zat ik minstens een week voordat school startte, al te trappelen om de kinderen weer naar school te brengen. Klaar met entertainen en toe aan een beetje ontspanning. Behoefte aan striktere bedtijden en structuur in de dagen. Aan dagdelen zonder mijn kinderen om me heen. Aan een bekende routine.

Twee weken voor mezelf

Maar deze zomer dus niet. Verre van zelfs. Ik heb dit jaar voor het eerst twee weken vakantie gehad zonder kinderen, terwijl ik niets hoefde van mezelf. Niet klussen en niet verhuizen. Niet schrijven en geen huishouden. Gewoon even helemaal niets. Alleen dingen waar ik in het moment zin in had. Ik wilde eigenlijk graag op yogavakantie, maar gezien de verhuizing afgelopen jaar stond mijn budget dat niet toe. Dus heb ik thuis mijn eigen yogavakantie gemaakt. Elke dag naar les. En daarnaast zwemmen, mediteren, naar het strand, lezen, slapen en met vrienden eten en op stap. Alles op mijn dooie gemak. Levend van dagdeel naar dagdeel. Het heeft me geraakt. Open gemaakt. Ergens diep van binnen ben ik meer in een ontspanmodus gegaan. Of in ieder geval uit een vaste routine. Ben ik me bewust geworden van hoe diep ik met vaste patronen in mezelf geworteld zit. Hoe mijn balans teveel doorslaat naar actie en mijn best doen. En hoe ik mezelf daarmee vast zet. Beperk. En uiteindelijk uitput.

Liefde voor yoga

Voor degenen onder ons die niet of weinig bekend zijn met yoga: yoga omvat veel meer dan alleen het doen van de verschillende houdingen (de gymnastiek zo te noemen), waarmee veel mensen in het westen yoga associëren. De houdingen zijn een onderdeel van yoga. Ze helpen je lichaam soepel en sterk te houden (maken), zodat energie vrij en optimaal door je lichaam kan stromen. Daarnaast zijn ademhaling, meditatie, bewustzijn en een bepaalde levensstijl, belangrijke onderdelen van yoga. Nu ik iets langer met verschillende onderdelen van yoga bezig ben, begin ik langzaam steeds meer te ervaren hoe de verschillende onderdelen in elkaar passen. Elkaar ondersteunen en versterken. Op mijn yogamat en vooral in mijn dagelijks leven.

Balans tussen spanning en ontspanning

Deze zomer is me iets belangrijks duidelijk geworden over spanning en ontspanning. En hoe de balans tussen beiden noodzakelijk is voor een optimaal resultaat. Met wat dan ook. Al vaker heb ik, tijdens de laatste grote ontspanningsoefening na iedere les, gemerkt, dat ontspannen verder gaat dan op je rug liggen met je ogen dicht. Bij elke uitademing blijken er steeds meer spiertjes te zijn om te ontspannen. Spiertjes waarvan ik nooit bewust was, dat ik ze heb. En met iedere uitademing blijken ze dieper te kunnen ontspannen dan de ademhaling ervoor.

Ruimte door ademhaling

Afgelopen maanden leerde ik hoe de ademhaling de yogahoudingen kan sturen en ondersteunen. Als je vanuit je ademhaling beweegt, dan gaan de houdingen meer vanzelf. Moeiteloos. En kost de hele practice veel minder kracht. Elke keer dat ik de oefeningen als zwaar ervaar en merk dat ik mijn best ga doen, let ik nu extra op mijn ademhaling. Ik maak mijn ademhaling lager, rustiger en vollediger. Daarmee komt er ruimte in mijn lichaam, ontspanning. En gaan de houdingen soepeler. Het verbaasde me steeds weer. Dat ik kracht leek te kunnen halen uit mijn ademhaling! Tot ik me ineens bewust werd van mijn spieren. Van hoe ze werken in paren. Antagonistenparen. Als de ene spant, ontspant de ander. En andersom. Een prachtig natuurlijk evenwicht.

Eyeopener

Ik voelde ineens dat als degene die moet ontspannen niet volledig ontspant, de ander harder moet werken. En ik realiseerde me dat daar mijn valkuil zit. Hoe meer ik mijn best doe, hoe meer ik vanuit kracht werk, hoe meer ik ook de spieren aanspan die juist zouden moeten ontspannen om optimaal effect te krijgen. En ineens begreep ik wat mijn juf bedoelt als ze zegt: ‘Vind de ontspanning in de houding. Vind de ontspanning in de spanning’. Ze bedoelt: ‘Span de spieren die je in deze houding nodig hebt en laat alle andere spieren los’. Het is een enorme eye-opener voor me geweest. De hele dag was ik me ineens bewust van de hoeveelheid onnodige spanning in mijn lijf. Mijn opgetrokken schouders bijvoorbeeld. Zelfs op de fiets, tijdens het koken of tv kijken. Als ik niet alert ben, trek ik mijn schouders een fractie op. En de spieren in mijn buik span ik juist niet! Waardoor mijn bekken teveel gekanteld staat en mijn onderrug te hol is. Mijn rugspieren eigenlijk teveel moeten werken en ik uiteraard af en toe last kan hebben van mijn onderrug.

Simpel maar rijk inzicht

Door me door de dag heen, steeds meer bewust te zijn van de verhouding spanning en ontspanning van de spieren in mijn lijf, realiseerde ik me dat dit niet alleen geldt voor mijn spieren. Maar voor mijn hele leven. Er moet balans zijn. Spanning en ontspanning moeten samen gaan. Inspanning leveren voor wat dan ook is belangrijk, maar ontspanning, rust of een terugtrekkende beweging is minstens zo belangrijk om de ruimte te creëren om de inspanning ten volle tot bloei te laten komen. Of we het nou hebben over werk, relaties, opvoeding, whatever. Alles heeft een juiste balans van inspanning en ontspanning nodig om optimaal te kunnen functioneren. Vanuit dit simpele, maar behoorlijk vergaande inzicht, ben ik veel beter gaan voelen. En luisteren. En heb ik mezelf op een nieuwe manier leren kennen. En begrijpen. Het is een proces dat nog in volle gang is. En ik ben er nog iedere dag van onder de indruk. Heel benieuwd waar het me allemaal brengen zal.

Vaste routines zijn geen must

Daar waar de vakantie normaal gesproken een tijdelijke onderbreking was van een ritme, lijkt het nu te zijn alsof de vakantie een nieuw ritme heeft ingeluid. Geen ritme voorlopig nog, om precies te zijn. En ik moet er nog ontzettend aan wennen. Ik heb de hele dag nog het gevoel dat ik van alles moet. Maar dat is niet zo. Dat lijkt alleen zo, als ik denk vanuit mijn routine van voor de vakantie. Maar mijn leven met vier kinderen blijkt zich niet volgens een routine te hoeven voltrekken. Of in ieder geval niet volgens een vaste. Er zijn meer manieren om met elkaar onze dagen door te komen. Zo blijkt. En dat geeft ondanks de voorlopige onwennigheid, vooral een heerlijk gevoel!!

Meer blogs van Babette:

Opvoeden, een grootse uitdaging

Dankbaarheid, iets anders dan sociaal wenselijk gedrag