Misschien merkte je al dat het afgelopen dagen wat stiller was op Mamaschrijft vanuit mijn kant, en dat had ook een reden. Ik ben namelijk zaterdag bevallen van ons derde kindje. En de afgelopen dagen waren vooral gevuld met herstellen van de bevalling, kraambezoekjes, kraamzorg en babyzorg. 😉

De bevalling

Mijn uitgerekende datum was eigenlijk 4 juli, maar mijn gevoel zei dat dit kindje wel eens eerder kon komen, net als haar broer en zus. Wij vonden de datum van 01-07-17 heel gaaf dus ik had stiekem mijn zinnen op die datum gezet. Niet dat je een bevalling nou echt kan plannen, maar we zagen het ergens wel gebeuren. Afgelopen vrijdag werd ik wakker met een sterk voorgevoel dat het niet lang meer ging duren.

Bewust ben ik die dag de hort op gegaan met de kinderen zodat ik flink in beweging was. Lekker naar de speeltuin, nog even lunchen bij papa op kantoor en ’s avonds kwamen vrienden met hun kinderen bij ons eten. Al met al een gezellig dagje! Toen ik eenmaal in bed lag ’s avonds met Netflix en The Good Wife had ik ineens het gevoel dat ik moest gaan slapen. Ik voelde me nerveus worden.

’s Nachts om drie uur werd ik wakker en ik voelde dat mijn buik zich aanspande, maar viel meteen weer in slaap. Om 05.00 uur werd ik weer wakker van harde buiken maar deze aanspanning duurde wat langer. Ik had beloofd de verloskundige zo snel mogelijk te bellen als ik iets merkte gezien de vorige twee snelle bevallingen. Dus maakte ik Stan wakker en belden we de verloskundige. Zij was er rond half 6.

Ziekenhuisbevalling of thuis bevallen?

We bespraken de opties, naar het ziekenhuis of niet. Afgelopen twee bevallingen hadden in het ziekenhuis plaatsgevonden maar eigenlijk niet heel nodig geweest. Mij leek het fijn om niet weer met weeën in de auto te hoeven stappen en ook niet terug naar huis te moeten terwijl je net lekker met je kleintje ligt te kroelen. Ik was vastberaden, dit wordt een thuisbevalling. Ik ging weer een beetje in dommelen en tegelijkertijd werden de weeën sterker en vanaf half 8 ’s morgens werden ze echt heftig. Maar ik kon me er niet helemaal aan overgeven omdat beide kinderen nog lagen te slapen. Ik wilde niet dat ze plotseling de kamer in liepen en mij zagen puffen, of erger nog…! Om half 9 werden ze wakker, Stan vertelde ze dat de baby komt en ze gaven mij een kus om vervolgens bij de buren te gaan spelen. En vanaf dat moment ging het supersnel, de (psychologische) stop ging eraf binnen een uurtje was ze geboren, onze kleine Fehla!

De naam

We hebben ons meisje Fehla genoemd. Deze naam ben ik ooit een keertje tegengekomen en ik vond hem gelijk heel mooi. Uniek, vrouwelijk en hij past goed bij Raf en Izzie. Toch zijn er nog heel wat andere namen de revue gepasseerd, maar uiteindelijk kwamen we steeds bij deze naam uit. We krijgen er leuke reacties op, en het is ook echt een kleine Fehla!

Borstvoeding

Ik heb heel lang getwijfeld of ik borstvoeding moest gaan geven. Bij Raf heb ik het met moeite 5 weken volgehouden, met heel veel kolven en bijvoeden. Bij Izzie heb ik het om die reden helemaal niet gedaan. Maar omdat juist zij zoveel last heeft van eczeem en allergieën, en je toch leert dat moedermelk de beste bescherming tegen het ontstaan van allergische aandoeningen geeft, voel ik me nu verplicht om het wel weer te proberen. We zitten nu op dag 4, het aanleggen gaat moeizaam en de kolf is alweer in huis. Ik voel me er nog niet heel happy mee, want het is weer een heel project aan het worden maar ik vind dat ik het in elk geval nog even moet proberen. Dus ik bijt door… maar stel wel grenzen. Als het niet meer gaat, dan stop ik. Ik heb ook nog twee andere kinderen rondlopen die aandacht willen en als ik de hele dag aan een kolf hang dan wordt dat behoorlijk ingewikkeld.

Roze wolk

Nog even als afsluiter, dit is natuurlijk mijn derde kindje maar oh wat is het weer bijzonder. En ik merk ook dat ik steeds zelfverzekerder wordt, wat heel fijn is. Bij een eerste kind is alles nog zo nieuw, je hebt geen idee wat je aan het doen bent. Nu heb ik dat gevoel natuurlijk ook nog wel, maar ik kan er toch wat meer van genieten nu. Extra leuk is dat Raf en Izzie zo ontzettend lief en blij zijn. Ik voel me oprecht een hele trotse en dankbare moeder.

Lees ook:

Keizersnede versus een natuurlijke bevalling.

Mijn supersnelle, maar heftige bevalling.