‘Mama…? Ga je nou eens een keer met mij mee op schoolreisje?’ Twee donkerbruine kraalogen kijken me smekend aan. ‘Je bent nog nooit met mij op schoolreisje geweest’.
Nee, dat klopt. Schoolreisjes vallen altijd op een dinsdag of donderdag. De dagen dat veel werkende moeders werken (zoals ik), maar pretparken en dierentuinen leuke toegangsprijzen hebben voor groepsreizen, zoals schoolreisjes. ‘Maham?? Ga je nu een keer mee?’ Blijkbaar ziet ze mijn twijfel, dat ik bijna overstag ga. Met mijn oudste ben ik twee keer mee geweest, maar met mijn jongste nog nooit.
Ach verrek, wat maakt het uit. Ik neem een vrije dag en probeer er als de kippen bij te zijn als de juf vraagt of er hulpouders mee willen.
Niet luizen pluizen, maar wel op schoolreis
Want dat is het ook, hè… Niemand wil luizen pluizen, maar met een schoolreisje staan de ouders in de rij. Zo heb ik al een paar keer achter het net gevist, omdat er genoeg moeders/vaders waren die mee wilden. Maar nu lukte het! Het mailtje kwam binnen, ik reageerde meteen en bingo! Ik mocht mee! Jongste helemaal blij, oudste kijkt me verschrikt aan: ‘Bij mij hoef je niet mee hoor, mam’. Nee begrijpelijk, want dat is niet meer stoer als je in groep 7 zit.
Dan is het zover: schoolreisje
Ik krijg natuurlijk mijn dochter in mijn groepje en nog vijf stuiterballen. Een krijgt een lichtgevend hesje over zijn schoolshirt aan. ‘Hij loopt nogal eens weg als hij boos is’, zegt de juf. ‘En hij vindt het fijn om bij zijn begeleider te blijven.’ Heb ik weer. Hij heeft zich letterlijk aan mijn hand vastgeplakt en tettert er op los als we naar de bus lopen. Ik versta mijn eigen dochter niet meer. ‘Dit gaat toch niet de hele dag zo? vraag ik mezelf wanhopig af? In de bus stroop ik hem van me af en plant ‘m naast één of ander schuchter jongetje. Zo, daar ben ik even van verlost. Als we aangekomen zijn, heeft hij me weer gevonden en aan een stuk door kletsend, lopen we naar het pretpark. Mijn oren tuten inmiddels en het is nog niet eens 10 uur. Tijd voor thee!
Schoolziek. Omdat het soms allemaal teveel is
Wordt het zo’n dag?
Mijn dochter wil ook nog wat drinken dus ik bestel iets voor haar, maar dan wil ik afrekenen… Nee! Portemonnee vergeten…Gelukkig springt een andere ouder bij, maar wat is dit lekker knullig. ‘Het wordt toch niet zo’n dag?’ denk ik, maar dat wordt het wel.
Ziekenhuis
We zijn twee uur verder als er een meisje onder begeleiding van een hulpvader brullend komt aanlopen. Hij ondersteunt haar op een manier waarvan je weet dat het goed mis is. En ja hoor: haar arm is gebroken, omdat er iemand op het springkussen op is gesprongen. Ze wordt afgevoerd in een rolstoel naar de eerste hulp, waar haar vader haar komt ophalen en met haar naar het ziekenhuis gaat. Een ander verliest haar melktand terwijl ze op een lolly bijt. Melktand vliegt de lucht in en niemand kan ‘m vinden. Deze keer even geen tandenfee. Een paar kinderen hebben geen lunch meegekregen van hun ouders (hoe dan? Je hebt toch een brief gekregen waarin staat wat ze mee moeten nemen? Ook lunch!) Dus brood wordt verdeeld. En we vertrekken een kwartier later dan gepland omdat twee deugnieten onvindbaar zijn. Ze vermaakten zich in het peutergedeelte en daar had nog niemand gezocht.
Kapot
Volledig uitgeput stap ik in de bus. De laatste restjes snoep en drinken worden tevoorschijn getoverd, en dat terwijl de buschauffeur had gezegd dat er in de bus niet gegeten en gedronken mocht worden. Ik heb geen zin om in te grijpen, want ik ben kapot en heb zelf eigenlijk ook wel zin in een zak chips en cola. De juffies doen ook niets, want die hebben het te druk met schoolshirtjes verzamelen en opvouwen. Een correcte moeder probeert wel hardnekkig de kinderen op de regels te wijzen. Zo hardnekkig dat ik bijna de neiging heb om haar in haar stoel te drukken en te zeggen dat ze haar mond moet houden. Maar ik ben er te moe voor. Mijn dochter leunt uitgeput met haar hoofd tegen me aan.
‘Het was leuk hè, mam? Volgend jaar weer mee op schoolreisje?’
Lees ook:
0 reacties
Trackbacks/Pingbacks