Mirjam is fotograaf en eigenaar van Mirnicology. Samen met man en drie kinderen verhuisde ze in de zomer van 2014 naar Ibiza. De foto’s die regelmatig voorbij komen zijn jaloersmakend. Zo ‘erg’ zelfs dat ik me regelmatig afvraag waarom ik eigenlijk nog in Nederland woon.
Deze stap is eenmalig. We komen echt niet over een jaar terug.
De daadwerkelijke verhuizing hield meer in dan we hadden gedacht. Een nieuw huis vinden in Ibiza was één ding. Scholen etcetera voor de kinderen nog tot daar aan toe, maar daarna begon het echte werk pas. Want nadat we al onze vrienden en familie op de hoogte hadden gesteld van ons naderende vertrek (en geloof me, niet iedereen was daar even enthousiast over) waren het ook alle instanties die moesten weten dat we weggingen. Want als we deze stap echt gingen zetten, met kinderen, paarden, hond en kat, dan was dat eenmalig, en niet om over een jaartje weer terug te keren. Dus alles, van banken, tot belastingdienst, van abonnementen tot clubs van de kinderen en van manege tot gemeentelijke uitschrijvingen. Het was heel wat. En toen moesten we nog bedenken hoe we alles die kant op moesten krijgen. Want ons hele huis moest mee. Althans de inhoud ervan. Want onze mooie finca in Ibiza was alleen ingericht op vakantieverblijf. Niet om over naar huis te schrijven, zeg maar.
Een internationale verhuizing; geen kattenpis.
We hebben wel tien verhuisbedrijven over de vloer gehad die gespecialiseerd waren in internationale verhuizingen en allemaal kwamen ze met een ander antwoord op de proppen. De een zei dat de inhoud van ons huis 45 kuub telde, de ander 75. En ook de prijzen liepen gigantisch uiteen. Daar werden we behoorlijk moedeloos van. Tot we uiteindelijk bij een paardentransportbedrijf kwamen die ons voorstelde het hele zooitje in een keer mee te nemen. En het bleek nog (iets) voordeliger ook. Zo gezegd zo gedaan.
Uitzwaaien
Mijn man (we waren ondertussen in Amsterdam nog snel even getrouwd. Het leek ons beter als officieel gezin naar Spanje te vertrekken) zou met onze oudste en de Volvo gaan rijden. Volgeladen vertrokken ze die ochtend rond een uur of zeven om samen aan hun avontuur te beginnen. We zouden elkaar pas weer in Ibiza zien. Ik zou samen met onze dochter en jongste zoon vliegen. En oh ja, onze hond en kat vlogen gezellig mee. We kusten elkaar gedag. Dit was het moment dat we ons gezamenlijke leven in Amsterdam achter ons lieten. En daar stond ik ze uit te zwaaien tot ik de auto de hoek om zag rijden en ze niet meer zag. Zijn rit zou ongeveer 2,5 dag duren, met een kleine stop bij vrienden in Barcelona. We hadden het zo uitgekiend dat ik het inladen van het huis etcetera onder mijn hoede nam, een nacht extra bij mijn moeder zou slapen en vervolgens het vliegtuig zou nemen, om rond hetzelfde tijdstip aan te komen.
Gammele verhuislift en een nieuwe keuken aan de straat…
Ik had een flinke dag voor de boeg, want de transportwagen kon elk moment arriveren, samen met mijn 10 man sterke hulpploeg voor die dag. Wat een dag, achteraf gezien; ik heb nog nooit zo hard gewerkt. Want inpakken is niet onze sterkste kant. Uitstellen daarentegen wel, wat resulteerde in een nog niet volledig ingepakt huis met overal nog rotzooi dat ergens in een doos of in een zak gepropt moest worden. Maar we redden het, en aan het einde van de dag was ons appartement in Amsterdam leeg. Was de wasmachine net als de piano van een gammele verhuislift gegaan en heb ik de verhuizer zeker flink extra moeten betalen (want de twee uur die we hem hadden gehuurd haalden we bij lange na niet) en heb ik mijn spiksplinternieuwe keuken aan de straat moeten zetten, aangezien die er niet meer inpaste. Ik heb her en der wel een traan gelaten, maar toen ik ’s avonds de straat uit reed was het wel klaar. Ik had zín in dit avontuur!
Het hele transport, inclusief onze lieve paarden, zou een week in Limburg blijven staan, waar de paarden in een speciale stalling zouden verblijven tot ze vertrokken. Vanaf dat moment zouden ze in één ruk naar Barcelona rijden, waar de paarden een dag in een stal konden verblijven om uit te rusten, om vervolgens de nachtboot te pakken naar Ibiza, wat ook zo’n 10 uur duurde.
2 september 2014: het begin van ons nieuwe leven.
In de tussentijd vloog ik zoals gezegd met twee kids, hond en kat (na een innig afscheid van mijn lieve moeder die ons naar Eindhoven airport bracht, maar die gelukkig drie dagen later ook kwam om te helpen) naar Ibiza, waar ik al om half tien ’s ochtends aankwam. Mijn man en zoon waren net per boot gearriveerd en stonden ons al op te wachten op het vliegveld. We waren er! Het was 2 september en het was warm. We reden op ons dooie gemak naar ons nieuwe huis terwijl ik de zachte warme lucht opsnoof van mijn nieuwe woonplaats. Nog een weekje rust, dan zou het transport aankomen en moest er gebuffeld worden!
Uiteraard kan je logeren bij Mirjam en haar gezin! Wil je liever ergens anders verblijven op Ibiza? Kijk dan ook eens naar deze Ibiza aanbiedingen.
Alles is nu rond. Cheers!
Lees ook:
0 reacties